W 2009 roku ukazała się książka pt. "Kościoły drewniane o zdwojonej konstrukcji ścian w Wielkopolsce" autorstwa Aleksandra Jankowskiego, wydawnictwa UKW. W prawie 400 stronicowej książce Aleksander Jankowski opisał kilkadziesiąt drewnianych kościołów o zdwojonej konstrukcji ścian z terenu Wielkopolski. Wśród nich znalazł się kościół w Golinie.
"Kościoły drewniane o zdwojonej konstrukcji ścian w Wielkopolsce" to monografia unikalnej grupy XVII-XVIII-wiecznych kościołów drewnianych, które autor nazywa świątyniami o zdwojonej konstrukcji ścian i klasyfikuje jako przysłupowe, quasi-przysłupowe i szkieletowo-dylowe. Budowle te, odkrywane i analizowane przez historyka sztuki dobrze znającego historię technik ciesielskich, umiejętnie rozpoznającego determinanty kulturowe i przyrodnicze budownictwa drewnianego, jawią się jako zjawisko fascynujące. Rezultaty własnych, kompleksowych badań architektonicznych autor konfrontuje ze źródłami archiwalnymi, zarówno dokumentami rękopiśmiennymi, jak i starodrukami (traktatami architektonicznymi, poradnikami budowlanymi, podręcznikami gospodarowania, a nawet kalendarzami). Rozważania nad zdwojonymi konstrukcjami ścian kościołów wielkopolskich, podejmowane w kontekście ponadregionalnej wspólnoty ciesielstwa, wprowadzają także nowe, ważne wątki poznawcze do stanu badań nad historią całego europejskiego budownictwa drewnianego (np. krytycznie weryfikują poglądy na temat genezy i stref występowania konstrukcji przysłupowej). Narracyjna prezentacja wyników badań znajduje solidne oparcie w hasłach katalogu. Walory merytoryczne książki podnoszą rysunki poglądowe połączeń konstrukcyjnych oraz rzuty i przekroje, a w dokumentacji fotograficznej - zdjęcia zwykle niedostępnych partii struktury architektonicznej budowli.
O golińskim sanktuarium Aleksander Jankowski napisał: "Kościół wzniesiony w XIV w. przez Wezenborgów (Wezenbergów lub Wizenburgów); w 2 poł. XVIw. nieużytkowany lub zarządzany przez komendarza. (...)W 1 ćw. XVIII w. świątynię opisywano jako starą, stęchłą, ze zniszczonym dachem (vetus, putrefacta, male tecta); jeszcze przed 1739 dach doraźnie naprawiono, kryjąc go prawdopodobnie wikliną (..). W 1866 kościół ponownie przeszedł gruntowny remont: przełożono niektóre partie więźby dachowej, odwiązano nową konstrukcję sygnaturki, wstawiono słupy podciągów pod "ruszt" sklepienia pozornego (fasety), dobudowano kruchtę zach. z klatką schodową na emporę chóru (co wiązało się z wycięciem otworu drzwiowego w zach. ścianie zrębu)." Znacznie więcej o golińskim sanktuarium i innych drewnianych Wielkopolskich kościołach można przeczytać kupując książkę.
Aleksander Jankowski - historyk sztuki, absolwent Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przez kilka lat Rejonowy Konserwator Zabytków w Wielkopolsce. Obecnie pracownik w Zakładzie Historii Kultury Materialnej Instytutu Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Znawca średniowiecznego malarstwa ściennego, autor m.in. książki: "Średniowieczne malarstwo ścienne na Śląsku u progu reformacji, ikonografia. Funkcje. Styl" (Wyd. UKW, Bydgoszcz 2005). Ostatnio badawczo skoncentrowany na zabytkowych konstrukcjach ciesielskich i drewnianej architekturze sakralnej.